Kruislings
Sooge än schöön
Weer Fraschlönjs dike bemätje
e Weestsiibrånings giiri hönj,
än e dikstere möisem lätje
beschööle et läichåchti lönj,
iinjsen stöö aw e wåcht iinj e flödj
awt schümfuchti uterst ood fååst,
ma wooge spoiten am e fötj,
en noomluusen, dristien gååst.
Di moon såch en dik wachtreele
sidlings tu di doom, weer hi stöö.
Hi köö goorniinj heelpere teele,
ouers seelew ham weere hi köö,
twüng reeglings ma ünnoosle kreefte
et dikshood iinj wooge än flödj,
dåt bai e ståmlaase beefte
di sooge önj Fraschlönj seet rötj.
Än fråågest eefter san noome,
sin jurtkamst, sin ätjhääw, san stånd,
fäist niinj swåår, törst de ouers ai schoome:
Sin saane önjt lönj san bekånd.
Da sääkere doome än dike,
weerbai je üüs följk heet bestånd,
än siie’s, en dik wal wike,
ja wiiljwe e reeg iinj e kånt.
(foon Bernhard Hansen, önjt Frasch ouerseet foon Enke Christiansen)
E wüset ma da oie
Awt lönj wus iinjsen en wüset,
bai har uk en hån tubai hüsed.
Lök, oie läid’s jenooch ma häi,
än dåt däi‘s was arken ainkelten däi;
dåt wjarn en påår sniise tuhuupe, sümiinj,
lök, dåt fün e wüset goorai hiinj!
Lamplik en korwful jü soomeld snüüs,
awt hood nüm’s e korw än lüp dan lüüs.
Eefter e stää nü ruchted’s harn gung;
ouers jü wus åliine, e wäi wus lung,
wan’s uk tulüp gåns stääwi än gau.
Nü toocht’s än beräägen sü gödj än sü nau,
hü jöör‘s har oie betåld köö füünj,
än dåt schölj je wörklik nån schååse düünj:
„Jawas!“ sü snååked’s wat schucht än wat slucht,
„heerfor fou ik såcht en riksdooler – rucht.
Deerfor kuup ik dan tou håne, kiik önj!
Dan hääw ik ine trii bai e hönj;
ål leede’s oie, än am en kort tid
koon ik wider hoonle än leed giilj bai e sid;
ik kuup nuch trii håne, trii hääw ik ål;
dan hääw ik seeks: Mör oie tu schål;
ik ferkuup e haleft, wat eefterblaft
wårt for schüklinge breet, dåt jeeft en draft!
Dan fou ik en hånehüs; tånk iinjsen am!
Än dåt namt nuch tu. Et wårt nuch jäiwer deeram!
Hu leede oie, hu brädje uk glik –
dü liiwe Good, ik wård je sü rik!
Ik kuup me tou gäis än uk en latj schäip,
e hoonel låpt bääder as önj e släip,
ma oie än håne, ma fäädre än ul.
Tuleest hääw ik man giiljpoose ful!
Ik kuup me en gris, en kü kuup ik uk,
huum wiitj, flicht kuup ik uk tou tu min luk?
Lök, dåt smat je wat ouf! Än bai en iirs tid
hääw ik tiinjste, hüs än sooken süwid.
Sü kamt bål en kjarl än wal fraie sü trüf,
hi frait am min hönj, än ik wård dan sin wüf!
Dan hi heet en börestää gruter as min!
Än deer wård ik sü fornaam, fiin än stult, sin,
ik lätj me ai ma stjååwerai geeke,
joo, ik schal waase än staile man neeke!”
Än jüst sü, as jü dåt sää, sü däi’s et dan.
Plååsch! Tu boums wjarn da oie dilglan!
Deerma wus e soolihäid har oufliird –
än dåt wus önj wörklikhäid ai sü ferkiird!
(foon H. C. Andersen, önjt Frasch ouerseet foon Enke Christiansen)
Wat täält
„Wurd lokelk“, saad Mam, „det as wichtig!“
an stjüürd mi ufsteed.
„Bliiw iarelk“, saad Aatj, „det täält uun a wäält“,
an keeft mi en faarkoord.
„Kem weler“, saad min saster
an toog do uun min rüm am.
„Ferjid üs ei“, saad a waagen.
„Ik san, huar du beest“, rept a winj.
„Ik gung mä di tu’t aanj faan a tidj,
ik wise a wai,
wan’t leewent jonk skiint“, saad a muun
an stjüürd a flud för min rais.
Ellin A.Nickelsen
Wat boowen uun leit
Raid taag of hard taag
letj wönger mä rütjen
– of uk ei –
det banen täält
ei det bütjen
hartsaag.
Apredet nögen
wat en stood, stun’r hüsing
– wat en skun –
fölsis leesig
üüb at eilun
jilsaag.
As uk’t fering ens
leesig skan bluat, nögen racht
– an ei muar –
täält det bütjen
ei det banen?
Ünsaag.
Feesteeg of eilun
heest lun of uk ei lun
– uun a wäält –
teenk an snaake
din spriik, det täält.
Hoodsaag.
San uk föl‘n faan üs
muar uun a freem aran
– kem jo tüs –
drem‘s uun’t ual spriik
do haa’s en taag
Hauptsaag.
Gud smaag of ring smaag
hüs mä rütjen of uk ei
– boowen uun –
leit det banen
ei det bütjen
gratst saag.
Ferjid ei, waare
hual uun a wurden feest
– an swaare –
uun din aanj tong
leet di do treest!
Din saag.
Wike ei, dike
driiw det taag jin a winj
– a flud komt –
Hual din spriik jong
Ölers ferswant
Üüs saag.
Ellin A.Nickelsen
memmeskurte
jou my in stimme en
ik sil in taal sprekke
de memmetaal yn my
ytsje hettinga
Eiland
Land tussen zeeën
Zeeën van tijd
Tijd is geld
Geld(t) niet overal
Overal is ergens
Ergens leven tussen zeeën van tijd
Eva Muijskens
Kustpad
A project of
for
